Noorder- en Zuidereiland week 2, Nieuw-Zeeland 2 t/m 8 april🇳🇿

Goodmorning to you all 🙋🏼‍♂️. Zijn jullie al wakker? Ik wel namelijk...🤓

Bedankt voor wederom de leuke reacties via app/reislogger op m’n verhalen😊.

De eerste week was zoals gezegd een hele enerverende week. Week 2 was niet zo enerverend als de eerste, maar indrukwekkend was het zeker wel en ik heb wederom genoeg beleefd. Op 2 april in de vroege ochtend rond 6 uur vertrokken we met de bus naar The Tongariro Crossing om hier een gemiddeld 7 uur durende hike te doen met veel klimmen en dalen. Het weer was prachtig, fris maar strakblauw. We startten om 9 uur met de hike en samen met 3 anderen waren we als eerste van de groep boven om half 12. Tijdens dit eerste stuk heb ik voor het eerst doodsangsten uitgestaan, namelijk het klimmen op een schuin, nat en glad stuk waar je je nergens aan vast kon houden. Uitglijden betekende een ritje naar boven en dat zorgde bij mij voor een angstig gevoel... Had ik goede schoenen? Ja, volgens de kenners daar prima sneakers, maar op dat stuk blijkbaar niet goed genoeg. Ik ben al zittend dit stuk doorgekomen en ik was dan ook zeer opgelucht😅. Bovenop de top hebben we een uur rustig aan gedaan en genoten van het uitzicht die kilometers ver reikte. Maar het langste stuk moest nog komen. Het dalen naar de andere kant zou nog 3.5 uur in beslag nemen, maar wij ‘vlogen’ naar beneden en uiteindelijk waren we om 15:00 uur bij de bus met een lunchpauze van 1 uur op de top. Na een lange dag verbleven we in The Snowy Waters Lodge waar we met z’n 6en een uur lang in een Spa pool buiten onder een sterrenhemel hebben gerelaxed. Een minpuntje van de dag is dat ik een blessure heb opgelopen aan m’n voet en ik hierdoor moeilijk loop, maar we gaan vrolijk verder😎.

De dagen erna, van 3 tot 6 april heb ik 3 nachten doorgebracht in de hoofdstad van Nieuw Zeeland, Wellington. Een welkome uitrusting en om eerlijk te zijn heb ik ook niet heel veel uitgespookt, behalve dat ik op 3 april met het bekende groepje ben wezen stappen in het centrum en op een zonnige 4 april Mount Victoria op ben gelopen om van het uitzicht op Wellington te genieten voor, tijdens en na zonsondergang. Een berg die middenin de stad ligt en rondom mooie plaatjes geeft.

Op zaterdag 6 april vertrokken we met de ferry voor een 3.5 uur durende vaart naar het Zuidereiland waar ik me erg op verheugde, want het scheen dat dit eiland nog mooier is dan het Noordereiland. Met een tussenstop in Greymouth, een klein dorpje met een 1 perronsstation ala Rail Away op NPO 1, reden we door naar Marahau waar het o zo mooie en bekende National Park Abel Tasman ligt. Nadat ik me ‘s avonds in een krokodillen onesie gehesen had, ging ik op tijd slapen, want de dag erna stond er een 7.5 uur durende coastwalk in Abel Tasman op het programma. Dit was de lange versie waaruit gekozen kon worden. Er waren maar 4 personen van de 50 die deze gingen doen. Maar hè, ik ben er maar 1 keer. Om 10 uur werden we bij Bark Bay afgezet door de watertaxi die ons tussendoor ook nog even naar een eilandje bracht waar zeehondjes het voor het zeggen hadden, dus dit was erg leuk om te zien! Naast de hoofdroute ben ik ook nog verschillende zijroutes ingelopen naar diverse pools, afgelegen stranden en uitkijkpunten die je even doen denken alsof je alleen op de wereld staat😁. MAAR, mijn voet.. die begaf het na 3 uur lopen en ik moest er nog minstens 3.5.... het hostel had ik al gebeld of ze nog open waren als ik terug zou zijn en of er ijs beschikbaar was voor m’n voet. Ik kon niet anders dan doorgaan, want ik liep in the middle of nowhere. Door de pijn heenlopend bereikte ik om 10 voor 6, dus net geen 8 uur, het hostel waarna het ijs direct op m’n voet ging. Met het vooruitzicht dat we een dag later een busrit van 10 uur moesten maken richting Franz Josef, waar voor mij alweer de volgende waanzinnige tour op het programma stond, kon ik mijn voet rust geven en bijkomen👌🏻. Op 8 april vertrokken we om 7 uur naar Franz Josef en kwamen we rond 17:00 uur aan en kregen de personen, die de Franz Josef Glacier helikopter hike op 9 april zouden doen, een briefing.

Al met al, wederom indrukwekkende highlights gezien👌🏻. Toen ik Australië verliet en inruilde voor Nieuw-Zeeland, voelde het als een soort van vreemdgaan. Het voelde vreemd. Ik wilde niet weg, want ik begon aan AUS te wennen en me thuis te voelen. Maar al heel snel had ik door dat Nieuw-Zeeland mij nog meer ligt vanwege de diversiteit aan natuur en activiteiten. Dus als je het mij vraagt kies ik zeker voor NZ🇳🇿.

Gewoon een feitje tussendoor; het Zuidereiland heeft een oppervlakte van 150.437 km2 met iets meer dan 1 miljoen inwoners. Nederland heeft een oppervlakte van 42.508 km2 met ruim 17 miljoen inwoners. Ook heeft het Zuidereiland ruimschoots meer schapen en koeien dan inwoners. 

Het weerpraatje van Arjan de weerboer. Over het algemeen heb ik niks te klagen. Wel is het een stuk kouder dan in het begin en zeker met het hiken tot hoger gelegen gebieden nodig om een trui en jas aan te hebben. Tot nu toe heb ik alle tours en activiteiten met droog weer kunnen doen. Soms met en soms zonder zon☁️🌥⛅️🌤☀️. In Wellington vond ik het tijd worden om voor het eerst een regenjas te kopen en dragen🥴.

Vanwege de wintertijd die afgelopen weekend is ingegaan in NZ is het tijdsverschil weer teruggebracht naar 10 uur. EEN KLEINE HINT; mijn volgende bestemming zorgt ervoor dat ik een timetraveler word en in een soort van back to the future scène beland. Vanaf NZ zal ik 22 uur terug in de tijd vliegen wat inhoudt dat het daar 12 uur vroeger is dan in ons kikkerlandje Nederland🇳🇱. Dus voor de personen die het niet weten, raad maar wat m’n volgende bestemming zal zijn😉. Maar eerst nog een tijd genieten in NZ uiteraard!

Dit was mijn verslag van de tweede week😌. Het volgende verslag zal spetterend beginnen met de heli hike naar de Franz Josef Glacier. 

Voor nu tot snel groetjes vanuit Wanaka, zo’n 100 kilometer van Queenstown🙋🏼‍♂️👐🏻.

PS. Blijkbaar stonden alle data automatisch op 2018 op reislogger. Deze heb ik van de laatste 2 albums veranderd naar 2019 voor een juiste volgorde. De foto’s van mijn eerste verhaal in Nieuw Zeeland gingen verder dan mijn verhaal, dus heb ik de foto’s van The Tongariro Crossing en Wellington verschoven naar nu. Zonder tekst en met foto’s maakt het toch iets minder spannend😁.